بررسی عوامل اجتماعی و فرهنگی مرتبط با بی تفاوتی اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه کردستان و دانشگاه پیام نور مرکز سنندج در سال 1390

با توجه به توسعه دانشگاه کردستان و پیام نور مرکز سنندج و پذیرش دانشجو در رشته های جدید و تصویب رشته های جدید در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری آینده شغلی از دیدگاه دانشجویان مبهم است. ابهام در وضعیت آینده شغلی افراد تحصیل کرده و یا در حال تحصیل، تیره و تاریک بودن آینده جامعه موازی با آینده شغلی، هدفمند نبودن زندگی دانشگاهی از عوامل تشدید کننده ای است که جریان بیگانگی اجتماعی و علی الخصوص گسترش ایده بی معنایی و پوچی را در بین افراد دو چندان کرده و بسترهای بی تفاوتی را فراهم کرده است. لازم به ذکر است در صورتی که تمایلات ابراز شده توسط دانشجویان دانشگاه کردستان و پیام نور سنندج در رابطه با موارد فوق در سطح نامطلوبی باشد این امکان وجود دارد که همین افراد بعد از ناتوانی ، هنجارسازی مطابق با نظر خود و به دنبال آن پوچ گرایی و بی معناشدن تمام چیزها در مسیری گام بردارد که از خود نیز زده شده و به انزوای اجتماعی روی آورد. به همین دلیل این پژوهش به بررسی بررسی عوامل اجتماعی و فرهنگی مرتبط با بی تفاوتی اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه کردستان و پیام نور مرکز سنندج در سال1390 پرداخته است . جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه کردستان (7500نفر) و دانشگاه پیام نور مرکز سنندج(7110 نفر) تشکیل داده اند، 374 نفر بر اساس روش نمونه گیری طبقه ای متناسب به عنوان نمونه آماری تعیین شدند،و در نهایت 374 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت؛ پژوهش به روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام شده است. در مبانی نظری این پژوهش به بحث در مورد مبانی نظری بیگانگی اجتماعی، اعتماد اجتماعی، اثربخشی اجتماعی و رضایت اجتماعی مرتبط با بی تفاوتی پرداخته شده است و سپس در پایان مدل نظری پژوهش طراحی گردیده است. ابزار گردآوری اطلاعات دو پرسشنامه محقق ساخته بوده که بعد از برآورد اعتبار و پایایی ( از طریق تحلیل عامل) در بین پاسخگویان توزیع گردید . بعد از تکمیل پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار spss20 و ضرایب آماری متناسب با نوع متغیرها ( آزمون ها ی ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام) محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج آزمون فرضیات بیانگر این است که بین متغیر بیگانگی اجتماعی و میزان بی تفاوتی اجتماعی دانشجویان رابطه معنادار و مستقیم و بین متغیرهای اثربخشی اجتماعی، اعتماد اجتماعی و رضایت اجتماعی و میزان بی تفاوتی اجتماعی دانشجویان رابطه معنادار و معکوسی وجود دارد. میزان بی تفاوتی اجتماعی دانشجویان پسر بیشتر از دانشجویان دختر است. بین سن دانشجویان و میزان بی?تفاوتی اجتماعی دانشجویان رابطه معنی داری وجود ندارد. همچنین میزان بی تفاوتی اجتماعی دانشجویان با توجه به وضعیت تأهل، محل سکونت، دانشگاه محل تحصیل، قومیت و وضعیت شغلی آن ها تفاوتی ندارد. نتیجه تحلیل رگرسیونی بیانگر این است که متغیرهای بیگانگی اجتماعی، اثربخشی اجتماعی، اعتماد اجتماعی ، به طور خالص 0.42درصد از واریانس بی تفاوتی اجتماعی دانشجویان دانشگاه های مورد مطالعه در معادله را تبیین می کنند، در این مدل مهم ترین عاملی که تأثیر آن تعیین کننده تر از سایر عامل هاست، متغیر بیگانگی اجتماعی می باشد، این عامل به میزان 0.44 درصد از تغییرات متغیر وابسته را مورد تبیین قرار می دهد و متغیرهای اعتماد اجتماعی و اثر بخشی اجتماعی نیز به ترتیب 0.188- و 0.186- درصد از تغییرات در بی تفاوتی اجتماعی دانشجویان را به صورت معکوس مورد تبیین قرار می دهند.